എന്റെ കുട്ടിക്കാലം, നഫീസയുടെയും
ബബ ബബ ബബബ
അടുക്കളയില്‍നിന്നും അസാധാരണ ശബ്ദം കേട്ടപ്പോഴേ കനമുള്ള എന്തോഒന്ന് മുകളില്‍നിന്നും താഴെ വീണ് ഉടഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്ന് ഞാന്‍തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.
നേരം ഇരുട്ടുന്നതോടെ എലിയും പൂച്ചയുമെല്ലാം അനുവാദം കൂടാതെ അകത്തേക്കു പ്രവേശിക്കാറുള്ളതു കൊണ്ട് ജനലും വാതിലു മെല്ലാം അടച്ചിടുന്നതാണ് പതിവ്.
ആ പതിവ്തെറ്റിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട് ഇന്നേക്ക് രണ്ടാഴ്ചയിലധികമായി. പ്രകൃതിയുടെ കാരുണ്യമായ വേനല്‍മഴ ലഭിച്ചില്ലെങ്കില്‍ ഇവടം പതിനഞ്ചുവരെയും ജനല്‍പാളികള്‍ രാപകല്‍ വ്യത്യാസമില്ലാതെ തുറന്നിടേണ്ടതായിവരും.
അയല്‍പക്കത്തെ താമസക്കാരായ പൂച്ചപ്പടയെസംബന്ധിച്ചിടത്തോളം നഫീസ കുറ്റിചൂലെടുത്ത് കൈയില്‍പിടിച്ചാല്‍ അകത്തേക്കുള്ള പ്രവേശന വിലക്കിന്റെ അടയാളമാണതെന്ന് അവര്‍ക്ക് മനസ്സിലാകും.
എലികളുടെ കാര്യം അങ്ങനെയല്ല, കുറ്റിച്ചൂലും കുറുവടിയുമെല്ലാം എത്രയോ കണ്ടുപരിചയിച്ചവരാണവര്‍. കൂട്ടത്തോടെ ആക്രമണമുണ്ടായാല്‍ തന്നെയും ദേഹത്ത് പോറല്‍ പോലുമേല്‍ക്കാതെ രക്ഷപ്പെടാന്‍ പഠിച്ചതിനു ശേഷമാണ് അവരുടെ വരവ്.
അടച്ചിട്ടഅടുക്കളവാതില്‍ അന്തിയുറക്കത്തിനു മുന്‍പായി ആരെങ്കിലുമൊരാള്‍വന്ന് തുറക്കുമെന്ന് അവര്‍ക്കറിയാം. അതുവരെയും ക്ഷമയോടെ കാത്തിരിക്കാന്‍ ശീലിച്ചവരാണവര്‍.
വാതില്‍ തുറക്കുന്നതും കാത്ത് അവര് മതില്‍ പൊത്തില്‍ ഒളിച്ചിരിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് ഞങ്ങള്‍ക്കറിയാം.
ഞങ്ങള്‍എന്നുപറഞ്ഞാല്‍ ഞാനും നഫീസയും മക്കളായ ഹഫ്സത്തും ജാബിറലിയും.
നഫീസാക്ക് എലികളെ അപേക്ഷിച്ച് പൂച്ചകളോടാണ് കൂടുതല്‍വൈരാഗ്യമുളളത്. അടുപ്പത്ത് അടച്ചുവച്ച മീന്‍ചട്ടി താഴേക്ക് മറിച്ചിട്ടതിനുശേഷം വലിപ്പക്കൂടുതലുള്ള മീന്‍കഷ്ണവുമായി പുറത്തേക്കോടുന്നതും സോഫയിലും ബെഡ്ഡിലുമെല്ലാം മലമൂത്രവിസര്‍ജ്ജനം നടത്താറുള്ളതുമാണ്
ആ വൈരാഗ്യത്തിന്റെ പ്രധാനഹേതു.
മക്കളുടെകാര്യംമറിച്ചാണ്. അയല്‍പക്കത്തെ താമസക്കാരാണെങ്കിലും സ്വന്തം വീട്ടിലെ താമസക്കാരോടെന്ന നിലയിലാണ്അവരോടവര്‍ പെരുമാറാറുള്ളത്. പൂച്ചകള്‍ക്ക് അവരോടുള്ള സമീപനവും അങ്ങനെ തന്നെയാണ്.
എന്നാല്‍ എലികളുടെ കാര്യത്തില്‍ അങ്ങനെയല്ല. വീടിനകത്തേക്ക് അതിക്രമിച്ചു കടക്കുന്ന എലികളെ ജീവനനോടെ പുറത്തു പോകാന്‍ അനുവദിക്കരുതെന്ന കാര്യത്തില്‍ കണിശക്കാരാണവര്‍. അതിനുവേണ്ടി എത്ര സമയംവേണമെങ്കിലും ഉറക്കമൊഴിക്കാന്‍ അവര്‍ക്ക് യാതൊരു മടിയുമില്ലതാനും.
ഹഫ്സത്തിന്റെപ്രായം മുപ്പത് കഴിഞ്ഞു. ജാബിറലി ഇരുപത്തിഏഴിന്റെ പടിവാതിലിലുമാണ്.
കാര്യംഅങ്ങനെയാണെങ്കിലും വീട്ടിനകത്ത് എലിയുണ്ടെന്നറിഞ്ഞാല്‍ ഹഫ്സത്തിന്റെ പ്രായം ഏഴാം വയസ്സിലേക്കും അക്കാലത്തെ ഓര്‍മ്മയിലേക്കും തിരിച്ചു പോകും. കൂട്ടിന് ജാബിറലിയുമുണ്ടാകും. ആശിച്ചു വാങ്ങിയ സ്‌കൂള്‍ ബാഗും യൂണിഫോമും കടിച്ചു മുറിച്ച് നാശമാക്കിയത് മനസ്സില്‍ തെളിഞ്ഞു വരും. അവരുടെ ഒര്‍മ്മകള്‍ക്ക് കരുത്തുപകരാനാവശ്യമായ പൊട്ടാഷും ഫാക്ടംഫോസും അവസരോചിതമായി നല്‍കുന്ന കാര്യത്തില്‍ നഫീസക്കുളള ശ്രദ്ധയും താല്‍പര്യവും വിവരണാതീതമാണ്.
ഒന്നാം നിലയിലെ അടച്ചിട്ട മുറിയിലിരുന്നുള്ള പഠനത്തിലായതു കൊണ്ട് അടുക്കളയിലെ അസാധാരണശബ്ദം ജാബിറലിശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ടാകില്ലെന്ന ധാരണയില്‍ ഞാന്‍അടുക്കളയിലേക്ക്ചെന്നു. പുറത്തേക്കുള്ള വാതില്‍ തുറന്നിട്ട നിലയില്‍കണ്ട പാടെ എന്റെ തനിസ്വഭാവം പുറത്തുവന്നു.
നഫീസാ….
ഞാന്‍ ഇവിടെ നില്‍ക്കുന്നത് നിങ്ങള്‍ കണ്ടില്ലേ, പിന്നെന്തിനാണ് ഭൂമി കുലുങ്ങുന്ന തരത്തില്‍ ഇങ്ങനെ ആര്‍ത്തുവിളിക്കുന്നത്.?
കണ്ടിരുന്നെങ്കില്‍ ഞാനിങ്ങനെ വിളിക്കില്ലെന്നു മനസ്സിലാക്കാനുള്ള ബുദ്ധിനിനക്കില്ലാതായോ?
എന്റെ ബുദ്ധി കുറയുന്നതും കൂടുന്നതും ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചോളാം. നിങ്ങള്‍ക്ക് ഇപ്പോള്‍ എന്താണ് വേണ്ടത്.?
ഇവിടെ നിന്നും പതിവില്ലാത്തൊരു ശബ്ദം കേട്ടു. അതെന്താണെന്നു നോക്കാന്‍ വേണ്ടി വന്നതാണ്. അപ്പോഴാണ് വാതില്‍ തുറന്നു കിടക്ക്ണത് കണ്ടത്. നീയല്ലാതെ ഇവിടെ മറ്റാരും ഇങ്ങനെ വാതില്‍ തുറന്നിടാറില്ലല്ലോ.?
ഓ..അതാണോ കാര്യം.
ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന കപ്പും സോസറും അലമാരയിലേക്കെടുത്തു വെയ്ക്കുന്നതിനിടയില്‍ കൈയ്യില്‍ നിന്നും രണ്ടു മൂന്നെണ്ണം താഴെവീണ് ചിന്നിച്ചിതറി. അതിന്റെ ഒച്ചയാണ് നിങ്ങള്‍ കേട്ടത്.
ഇതുവരെയും ഒരു കേടുംകൂടാതെ ഇവിടെ ഇരുന്ന സാധനം നീയിപ്പോഴെന്തിനാ അലമാരയിലേക്ക് എടുത്തു വെയ്ക്കാന്‍ ഒരുമ്പെട്ടത്. അതവിടെ ഇരുന്നതുകൊണ്ട് എന്ത് ബുദ്ധിമുട്ടാണ് നിനക്കുണ്ടായിരുന്നത്.?
എനിക്കൊരു ബുദ്ധിമുട്ടും ഉണ്ടായിട്ടല്ല, നാളെ രാവിലെ ഹഫ്സത്തും മക്കളും ഇങ്ങോട്ട് വരും. സ്‌ക്കൂള് തുറക്കുന്നത് വരെയും ഇവിടെ ഇനി അവരുടെ ഒച്ചയും വിളിയും നായാട്ടുമായിരിക്കും. കളിയ്ക്കാന്‍വേണ്ടി കണ്ണില്‍ കണ്ടത് മുഴുവന്‍ പെറുക്കിയെടുത്ത് മുറ്റത്ത് കൊണ്ടിടും. ആവശ്യമുള്ളതാണോ, അല്ലാത്തതാണോ, നിലത്തുവീണാല്‍ പൊട്ടുന്നതാണോ, പൊട്ടാത്തതാണോ എന്ന നോട്ടമൊന്നും അവര്‍ക്കുണ്ടാവാറില്ല.
കഴിഞ്ഞ ഓണപ്പൂട്ടിന് വന്നപ്പോള്‍പൊട്ടിച്ച പ്ലൈറ്റിന്റെ എണ്ണം നാലെണ്ണമാണ്. കുപ്പിഗ്ലാസ് കുറെയെണ്ണ മുണ്ടായിരുന്നതുകൊണ്ട് അതില്‍ എത്രഎണ്ണമാണ് പൊട്ടിച്ചു കളഞ്ഞതെന്ന് എനിക്ക് നല്ലനിശ്ചയമില്ല.!
ഇനി അവര് തിരിച്ചു പോകുന്നതുവരെയും പൊട്ടുന്നതൊക്കെയും അലമാരയിലേക്കും പൊട്ടാത്തതൊക്കെയും മേശപ്പുറത്തേക്കും എടുത്തു വെക്കാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പില്‍ രണ്ട് കപ്പും സോസറും താഴെ വീണ് പൊട്ടിയത് അത്ര കാര്യമാക്കേണ്ട കാര്യമൊന്നുമില്ല.
മക്കളെ കൈയില്‍നിന്നും സാധനങ്ങള്‍ നിലത്തുവീണു പൊട്ടുമ്പോള്‍ പൊട്ടിച്ചിരിക്കാറുള്ള നിങ്ങള്‍ക്ക് നഫീസാന്റെ കൈയില്‍ നിന്നാകുമ്പോള്‍ കലികയറാനുള്ള കാരണമെന്താണെന്നാണ് എത്രആലോചിച്ചിട്ടും മനസ്സിലാവാത്തത്..?
അവളുടെ ചോദ്യം ന്യായമായിരുന്നെങ്കിലും മറുപടി പറയാനോ വിശദീകരണം നല്‍കുന്നതിനോ പറ്റിയ സമയമല്ലാതിരുന്നതു കൊണ്ട് ഞാനതിന് നിന്നില്ല.
ഭക്ഷണം കഴിക്കാന്‍ ഇനിയും മണിക്കൂറൊന്ന് കഴിയണം. അതുവരെയും വരാന്തയിലെ ചാരുപടിയില്‍ ചെന്നിരിക്കാമെന്ന് കരുതിയാണ് ഞാന്‍ പുറത്തേക്കിറങ്ങിയത്.
എട്ടുവര്‍ഷം മുന്‍പ് ഞാനും പേരക്കുട്ടിയും ചേര്‍ന്ന് അവളുടെ രണ്ടാം ജന്‍മദിനത്തില്‍ കുഴിച്ചിട്ട ഒരു ആപ്പിള്‍ചാമ്പയുണ്ട്.
വരാന്തയുടെ തെട്ടരികില്‍ തന്നെ നട്ടതിനോട് നഫീസക്ക് യോജിപ്പുണ്ടായിരുന്നില്ല. വലുതാകുന്നതിനനുസരിച്ച് അതിന്റെ പേരുകള്‍ തറയുടെ അകത്തേക്ക് കയറി വീടിനെ മറിച്ചിടും എന്നൊക്കെയാണ് വിയോജിപ്പിന്കാരണമായിഅവള്‍പറഞ്ഞിരുന്നത്.
ഇന്നത് വളര്‍ന്നു വലുതായിട്ടുണ്ട്. മീന മാസത്തില്‍പോലും പച്ചിലകളാല്‍ സമ്പുഷ്ടമായിരിക്കുന്നതു കൊണ്ട്
അതിന്റെ സമീപത്ത് ചെന്നിരുന്നാല്‍ നട്ടുച്ച നേരത്തുപോലും ഇളംകാറ്റിന്റെ തലോടലേറ്റ് മനസ്സും ശരീരവും തണുക്കും.
നഫീസ അടുക്കളയിലെ അടുക്കിവെക്കല്‍ പരിപാടി അവസാനിപ്പിച്ചിട്ടില്ലാത്തതുകൊണ്ട് നേരത്തെ കേട്ടതുപോലെയുള്ള ശബ്ദം ആവര്‍ത്തിക്കാന്‍ സാധ്യതയുണ്ട്. അതുകൊണ്ടാണ് സിറ്റൗട്ടിലേക്കുകടന്ന ഉടനെ ഞാന്‍ വാതില്‍ അമര്‍ത്തിചാരിയത്.
ചാരുപടിയില്‍ കാല്‍നീട്ടി ഇരുന്നപാടെ എന്റെ മനസ്സ് കുട്ടിക്കാലത്തേക്ക് ഊളിയിട്ടു.
വീടിന്റെ ഭംഗിയിലും സൗകര്യത്തിലും കാലാനുസൃതമായമാറ്റം ഉണ്ടായതൊഴിച്ചാല്‍ മുറ്റവും പരിസരവും പഴയ സ്ഥിതിയില്‍ തന്നെയാണ്.
കോമാവും ഇലഞ്ഞി മരവുമെല്ലാം മുറ്റത്തിന്റെ മൂലയില്‍ പൂര്‍ണ്ണ ആരോഗ്യത്തോടെ തലഉയര്‍ത്തിനില്‍കുന്നുണ്ട്. അതിന്റെ മുരട്ടിലെ മണ്ണ് ഇളക്കി മാറ്റിയിരുന്ന ഉറുമ്പ് സംഘത്തിലെ പിന്‍മുറക്കാര്‍ ഇന്നുമാ കൃത്യംനിര്‍വഹിക്കുന്നുണ്ട്.
ഞാനുള്‍പ്പെടുന്ന കുട്ടിപട്ടാളത്തിന്റെ അവധിക്കാലം ഏറെയും അവിടെയാണ് ചെലവിട്ടത്.
തരി മണ്ണിനാല്‍ ചുട്ടെടുത്ത ചിരട്ടപ്പുട്ടിന്റെ എണ്ണത്തിനനുസരിച്ച് കോല്മിഠായി വാങ്ങി കൊണ്ടുതന്ന ഉപ്പയുടെ ചിരിക്കുന്ന മുഖം വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു ശേഷവും മനസ്സില്‍ തെളിയാറുണ്ട്.
എണ്ണത്തില്‍ കുറവ് വന്നിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഗന്ധത്തില്‍ മാറ്റമേതുമില്ലാത്ത ഇലഞ്ഞിപ്പൂക്കള്‍ പൊഴിഞ്ഞു വീഴുന്നുണ്ട്.
ചിരട്ടകള്‍ മാറിയെങ്കിലും പേരക്കുട്ടികള്‍ വന്നാല്‍ ആദ്യം ഓടിയെത്തുന്നത് ആ കോമാവിന്‍ ചോട്ടിലേക്കാണ്. അവര് വന്നെന്നറിഞ്ഞാല്‍ അയല്‍പക്കത്തെ കുട്ടി സംഘങ്ങളുംഎത്തിച്ചേരും.സ്‌കൂള്‍തുറക്കുന്നതുവരെയും അവരുടെ ലോകം ആ കോമാവും അതിന്റെ തൊട്ടടുത്തുള്ള ഇലഞ്ഞിമരവുമാണ്.
അവരുടെ സര്‍വസ്വതന്ത്ര ലോകത്തെ ഉരുപ്പടികളാണ് നഫീസ അലമാരയില്‍ ഭദ്രമായി അടുക്കിവച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്.
എനിയ്ക്കെന്റെ ഉപ്പ സമ്മാനിച്ച നല്ലഓര്‍മകള്‍ അവര്‍ക്ക്കൈമാറണമെന്ന എന്റെആഗ്രഹമാണവള്‍ അലമാരയില്‍ പൂട്ടിവെയ്ക്കുന്നത്.
അതെല്ലാമെടുത്ത് പഴയപടി നിരത്തി വെച്ചാല്‍ ഇന്നത്തെ ദിവസം ഭരണിപ്പാട്ടിന് സമാനമാവുമെന്ന് എനിക്ക് നല്ല നിശ്ചയമുണ്ട്.
നഫീസ പറഞ്ഞതു പോലെ നാളെ അവര്‍വരും.
അവര്‍വന്നെന്നറിഞ്ഞാല്‍ അയല്‍പക്കത്തെ കുട്ടിസംഘങ്ങളും എത്തിച്ചേരും.
അവരെ ഉപയോഗിച്ച് അലമാരയില്‍ നിന്നും അവര്‍ക്കാവശ്യമുള്ള തെല്ലാം പുറത്തെടുക്കാന്‍ സാധിക്കുമെന്ന മനസ്സമാധാനത്തോടെ ഞാന്‍ വാതില്‍തുറന്ന് അകത്തേക്കു പ്രവേശിച്ചു.
അടുക്കള വാതില്‍ തുറന്നു കിടക്കുന്നതായി തോന്നിയപ്പോള്‍ ഞാനൊന്ന് എത്തിനോക്കി.
സഫീസ അവിടെ തന്നെയുണ്ട്. കൂട്ടിന്ജാബി റലിയും . അലമാരയില്‍ അടുക്കിവച്ചതത്രയും പുറത്തേക്ക് എടുത്തു വച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണവര്‍ചെയ്യുന്നത്.
നാളെപേരക്കുട്ടികള്‍വരുമ്പോള്‍ അവര്‍ക്കെടുത്ത് കൊണ്ടുപോകാന്‍ സൗകര്യപ്രദമായ രീതിയിലാണ് ഓരോന്നും തിരികെ എടുത്തു വെച്ചിരിക്കുന്നത്.
ഇതെന്താപ്പം ഇങ്ങനെ എന്നു ഞാനവളോടു ചോദിച്ചു. അപ്പോഴവള്‍ പറഞ്ഞ മറുപടികേട്ട് ഞാന്‍ ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു പോയി.
നിങ്ങളുടെ കുട്ടിക്കാലത്ത് മാത്രമല്ല എന്റെ കുട്ടിക്കാലത്ത് ഞാനും ഇതുപോലെയുള്ള സാധനങ്ങളെടുത്ത് കളിച്ചിട്ടുണ്ട്. അതൊക്കെ ഇപ്പോഴുംഎന്റെമനസ്സിലുണ്ട്.!
രണ്ടുകപ്പുംസോസറും പൊട്ടിച്ചപ്പോഴാണോ അനക്കന്റെ കുട്ടിക്കാലം ഓര്‍മ്മ വന്നത്.?
എന്റെ ചോദ്യം കേട്ടതിനുശേഷം നഫീസയുടെ ചിരിയടങ്ങാന്‍ ഏറെ സമയം കഴിയേണ്ടിവന്നു. എന്റെയും.
